Komaya girip yoğun bakıma alınmıştı... Bordeaux futbolcusu Elis, ameliyat edildiFransa Ligue 1

taekwondo kurallar blog súper lig maç sonuçlan tahminlerin farki2024-11-23 • 13:57

Dünyaca ünlü futbol yazarı Jonathan Wilson,çağıgeçmişbirşeylervarMilliTakışüurun formaları A Milli Futbol Takımımız'ın Hollanda'ya 2-1 mağlup olduğu mücadeleyi The Guardian için değerlendirdi. Wilson'ın, "Montella'da garip bir şekilde çağı geçmiş bir şeyler var. Bir Akdeniz ülkesinden jüri sonuçlarını bildiren 1970'lerin Eurovision'undan birinin görüntüsüne sahip ve taktiksel yaklaşımı da benzer şekilde başka bir çağdan geliyor gibi." sözleri dikkat çekti. İşte Jonathan Wilson'ın satırları: "Ortodoksluk (Editör Notu: Eski tarz futbol) sonunda galip geldi. Milli takım futbolu, belki de her zaman, uyumsuz parçalardan oluşan takımları, temel pres yapıları, taktiksel planlar ve hatta yetenekle değil, insan arzusu ve tutkusu ve doğru zamanda doğru şeyi yapmakla karar verilen maçların üstünlüğü ile biraz retro bir havaya sahiptir. Bu belki de oyunun daha kahramanca bir biçimi, şampiyonların teknokratların analizlerinin üzerine çıkması için hala bir yer olan bir dünya. Ve aşırı durumlarda uzun bir adamı sahaya sürme taktiğinden daha retro bir taktik yoktur. Ronald Koeman için, ondan önce Louis van Gaal için olduğu gibi, Hollanda için acil bir durum olduğunda, Wout Weghorst'u sahaya sürüyorlar. Burnley'in forveti, Cruyff'un Total Futbol fikrine uymuyor olabilir ama yedek kulübesinden çıkıp ülkesi için ilk kez bir maçı çevirmiyor. Weghorst gol atamadı ama Hollanda'ya Cody Gakpo, Memphis Depay ve Xavi Simons'ın etrafında hareket edebileceği bir hücum odağı verdi ve Avusturya'nın son 16'da Türk savunmasını yıkmak için bulamadığı yolu onlara sundu. Aslında sadece bir kafa topu kazandı, topa sadece 13 kez dokundu ama varlık, istatistiklerle kolayca ölçülemez. Türkiye tartışmasız turnuvanın şu ana kadarki en iyi iki maçına çıkmıştı ve tıpkı Ralf Rangnick'in takımına karşı kazanılan zaferin sıradan bir son 16 maçını güzelleştirmesi gibi, kale ağzı olaylarından çok daha dramatik olan üç çeyrek finalin ardından, son sekize kalmalarını telafi etmeleri gerekiyordu. Ve neredeyse başardılar da. İster derinde oturun ister yüksekte pres yapın, kompakt olmanız gerektiğinin ortodoks olduğu bir dünyada, onlar oynarken saha her zaman dikkat çekici derecede uzun görünüyor. Rakiplerine şans tanıyorlar ama öte yandan kendileri de sürekli bir tehdit oluşturuyor. Türkiye teknik direktörü Vincenzo Montella'da garip bir şekilde çağı geçmiş bir şeyler var. Bir Akdeniz ülkesinden jüri sonuçlarını bildiren 1970'lerin Eurovision'undan birinin görüntüsüne sahip ve taktiksel yaklaşımı da benzer şekilde başka bir çağdan geliyor gibi. Onun Fiorentina'sı genellikle üç, bazen de dört teknik orta saha oyuncusuyla oynar, ne bir tutucudan ne de pres yapmaktan kaçınırdı ve onun Türkiye'si bu kadar tekniğe dayalı olmasa da, aynı şekilde geleneksel yollarla savunma yapmayan bir takım. Otto Rehhagel'in 2004'te kanıtladığı gibi, ister Yunanistan'ın yaptığı gibi adam adama markaj ve oyunun canını sıkmak olsun, isterse de bu daha maceracı tarz olsun, taktiksel alışılmışın dışına çıkmak bir takımı bir turnuvanın kısa süresinde uzun bir yol kat ettirebilir. Türkiye'nin baskı altına girdiği dönemlerde, olağanüstü gürültülü ve tutkulu bir tribün tarafından desteklenmesinin çok faydası oldu. Berlin'de 200.000'den fazla Türk kökenli insan yaşamakta olup, burası Türkiye dışındaki en büyük Türk yerleşim yeridir. Kottbusser Tor çevresindeki sokak tezgahlarında Türk bayrakları ve Türkiye tişörtleri satılıyordu. Stadyumda ise bir Türkiye iç saha maçı havası vardı. Her ne kadar turuncu renkler hakim olsa da stadın en az dörtte üçü kırmızı beyazdı. Hollanda'nın topa sahip olduğu her an kakofonik ıslık sesleri yükseliyordu. Her Türk müdahalesi, her pas, her taç atışı alkışlandı. Her Hollanda mücadelesi inançsızlık ve öfke çığlıklarına neden oldu. Attıkları golün doğası, Samet Akaydın'ın kafa vuruşundan önce saniyenin birkaç kesri boyunca finalin kaçınılmaz olduğunu hissettirecek şekilde nefis bir kavis çizmesi, kulakları yırtan bir kükremeye dönüşmeden önce büyük bir gürültü dalgasının oluşmasına izin verdi. Ancak son turda olduğu gibi, oyunu rakiplerine kabul ettirdikleri bir ilk yarı, daha derine indikleri bir ikinci yarıya teslim oldu. Avusturya'ya karşı olduğu gibi, Türkiye dar alanda savunma yaptı, kanatlara çekildi, ortaları temizlemek ya da en azından ortaya çıkan herhangi bir gol çabasının önüne geçmek için kendilerini geri çekti. Ancak bir takımın topu Weghorst'a doğru ortalamasına izin veremezsiniz. Bu eski moda 9 numaralar için garip bir turnuva oldu. Cristiano Ronaldo, Romelu Lukaku ve Harry Kane mücadele ederken uzun forvet yazından bahsedilmesi biraz erken gibi görünüyordu ama Niclas Füllkrug, Michael Gregoritsch ve Weghorst hala ne kadar etkili olabileceklerini gösterdiler. Kompaktlığın övülmesinin bir nedeni var, varsayılan haline gelmesinin bir nedeni var. Avusturya karşısında Türkiye duygusal dalgayı kullanmayı başardı ama burada çaresiz blokları yapan rakipleriydi, Bart Verbruggen uzatma dakikalarında yakın mesafeden gelen bir kafa vuruşunu şaşırtıcı bir refleksle kurtardı. Sürdüğü sürece eğlenceliydi ve Almanya, Türk taraftarların gürültüsünü unutmayacak ama sonunda eski tarz futbol kazandı. Weghorst kaos yarattı ve bir şekilde bunu yaparak normalliğin hükümranlığını pekiştirdi."